Słowo „prestiż” pochodzi z języka francuskiego i oznacza poważanie, autorytet, szacunek do danej osoby i jej działań. Natomiast w ogólnie pojętej socjologii prestiż to kryterium statusu społecznego, w jego skład wchodzą wykształcenie, zawód, styl życia oraz dochody.
Wykonując swoją trudną pracę, pielęgniarka/położna w strukturze zawodów jest „każdym po trochu”. Zarówno pracownikiem fizycznym, umysłowym, jak i profesjonalistką.
Prestiż zawodowy bywa definiowany także jako szacunek i poważanie okazywane jednostce (lub grupie zawodowej), wynikające z zajmowanej przez nią pozycji ekonomicznej. Warto tutaj podkreślić, że o pozycji zawodowej nie decydują wyłącznie czynniki ekonomiczne, ale także wewnętrzne cechy jednostki, takie jak uwarunkowania psychiczne, umiejętności, talenty oraz poziom wykształcenia.
Praca jako czynnik podziałów jest we współczesnej Polsce raczej przekleństwem aniżeli błogosławieństwem, wyznacza bowiem pozycję społeczną każdego człowieka. W Polce badania nad prestiżem zawodów przeprowadził m.in. CBOS. Wynika z nich, że największym poważaniem cieszą się zawody typowo inteligenckie, takie jak profesor uniwersytetu czy nauczyciel, pomimo że z tymi zawodami nie wiążą się wysokie zarobki.
Kolejne w hierarchii są zawody o charakterze odpowiedzialnej i użytecznej pracy, takie jak górnik, pielęgniarka/położna czy policjant. Do zawodów cieszących się największym zaufaniem społecznym, w czołówce znaleźli się piloci samolotów, strażacy oraz empatyczne pielęgniarki/położne. Wykonywanie zawodu marnie opłacanego, ale cieszącego się dużym prestiżem w pewnym stopniu dowartościowuje jednostkę, jednak pamiętajmy, że samą „satysfakcją” rodziny nikt nie utrzyma. Wymagania wobec pielęgniarek/położnych stale rosną, co nie idzie niestety w parze z ich zarobkami i wpływa negatywnie na ogólny prestiż tego zawodu.
Pacjenci, poproszeni o wskazanie, za co najbardziej cenią pielęgniarkę/położna, jednogłośnie odpowiedzieli, że za opiekę, wsparcie informacyjne, zaufanie, serdeczność i uprzejmość, a dopiero na końcu znalazła się staranność i dokładność wykonywanych zabiegów.
Z podnoszeniem prestiżu polskiej pielęgniarki ściśle wiąże się też doskonalenie zawodowe. Zgodnie z ustawą o zawodzie pielęgniarki i położnej kształcenie podyplomowe jest obowiązkiem każdej aktywnej pielęgniarki. Zawód ten wymaga dziś coraz większej wiedzy fachowej, dlatego pielęgniarki są jedną z najbardziej kształcących się grup zawodowych w Polsce. Możliwości dokształcania dla pielęgniarek w Polsce są obecnie bardzo duże, pozwalają na uzyskanie dyplomu licencjata, magistra, pielęgniarki specjalistki, a także doktora nauk medycznych. Pielęgniarki aktywnie uczestniczą w zjazdach i konferencjach naukowych. Podczas ważnych spotkań naukowych dla lekarzy organizowane są też sesje pielęgniarskie, które stwarzają okazję do wymiany poglądów i doświadczeń z koleżankami z całej Polski. Podczas tych sesji przedstawiane są różnorodne ciekawe tematy, związane ściśle z daną dziedziną medycyny, ale także te dotyczące wymiaru etycznego i psychologicznego pracy pielęgniarki, zagadnień prawnych oraz komunikacji z pacjentami. Konferencje naukowe to okazja do omawiania tematów związanych z zarządzaniem, pielęgniarki bowiem obejmują stanowiska kierowników ds. pielęgniarstwa oraz menedżerów w poszczególnych klinikach.
W roku 2010 powstało na przykład Stowarzyszenie Pielęgniarek Urologicznych, którego cele są zbieżne z założeniami Polskiego Towarzystwa Urologicznego. Do Stowarzyszenia należy około 200 pielęgniarek z całej Polski i zainteresowanie przynależnością do niego stale rośnie.
Rozwój medycyny i ogromny postęp w diagnostyce i leczeniu sprawia, że wykwalifikowana pielęgniarka/położna, będąca członkiem zespołu terapeutycznego, ma obecnie większą autonomię. Przykładem może być chociażby możliwość samodzielnego wykonywania badań urodynamicznych, co w krajach wysoko rozwiniętych jest już standardem.
Pielęgniarstwo zabiegowe, stanowi wyzwanie w pracy z pacjentem, gdyż obejmuje opiekę nad pacjentem przed operacją, podczas jej trwania i po niej. Dzisiaj każda pielęgniarka zabiegowa potrafi trafnie rozpoznać problemy pielęgnacyjne pacjentów, edukować ich w zakresie samokontroli, diety, a także postępowania ze sprzętem specjalistycznym. Pielęgniarka/położna stała się partnerką lekarza i niezbędnym członkiem zespołu terapeutycznego, starając się zapewnić pacjentowi najlepszą opiekę.
Podsumowując, wiele zmieniło się na lepsze, jednakże wiele jeszcze musi się zmienić, aby praca pielęgniarki w Polsce cieszyła się zasłużonym uznaniem.
Ogromną rolę odgrywają także media, które często ukazują pielęgniarkę w niekorzystnym świetle. Prestiż zawodu pielęgniarki budowany jest od setek lat. Zawód ten będzie istniał zawsze, dopóki będzie istniał człowiek. Choremu potrzebna jest bowiem troska, zrozumienie oraz opieka, której nie jest i nie będzie w stanie zastąpić nikt.
